Η Ρένια η Ζαχαρένια ήταν πολύ γλυκούλα.
Ότι κι αν έκανε,ότι κι αν έλεγε, όλοι το έβρισκαν χαριτωμένο.
Ακόμα και οι άγνωστοι της χαμογελούσαν στο δρόμο.
Επειδή ήταν χαριτωμένη, περνούσε πάντα το δικό της.
Όταν έμπαινε στο ζαχαροπλαστείο με τη μαμά της, ρωτούσε με τη μελιστάλαχτη φωνούλα της:
"θα μπορούσα να πάρω μια σοκολάτα, μαμάκα;''
''Διάλεξε ότι θέλεις, αγγελούδι μου!'' της απαντούσε εκείνη.
Κάθε χρόνο διοργάνωναν στο σχολείο μια θεατρική παράσταση. Φέτος διάλεξαν την Κοκκινοσκουφίτσα. Η Ρένια σήκωσε το χέρι της και ρώτησε τη δασκάλα:
''Θα μπορούσα να παίξω τον Κακό Λύκο;''
Τα παιδιά έσκασαν στα γέλια. Από πού κι ως πού η γλυκιά Ρένια θα μπορούσε να παίξει τον Κακό Λύκο;
Ο μόνος που κατσούφιασε ήταν ο Μανωλιός ο Απαιτητικός.
''Ορέ, τι λες...Τσ' εγώ ίντα θα κάμω;''
Η Ρένια κοκκίνισε και έβαλε τα κλάματα.
''Εντάξει, Ρένια'', είπε αμέσως η δασκάλα.
''Ο ρόλος είναι δικός σου! Όσο για σένα, Μανωλιό, κάτι θα βρούμε στα μέτρα σου''.
Αλήθεια,μπορείτε να φανταστείτε τη Ρένια τη Ζαχαρένια να παίζει το ρόλο του Κακού Λύκου; Ένα ήταν σίγουρο...
Η Ρένια χρειαζόταν επειγόντως μαθήματα... κακής συμπεριφοράς!
Η Ρένια ζήτησε από τον Ηρακλή τον Αναιδή να της μάθει να κάνει απαίσιες γκριμάτσες και να βγάζει γλώσσα σους μεγάλους!
Ζβιιιν! Ο Τοτός ο Τολμηρός πέρασε σαν σίφουνας από μπροστά της και της φόρεσε στο κεφάλι το καπέλο του!
''Τέρμα οι φιόγκοι και οι κορδελίτσες! Καιρός να γίνεις πιο μοντέρνα!'' της είπε.
Όπου πήγαινε, η Ρένια δοκίμαζε τους...κακούς της τρόπους!
Μια μέρα έσκυψε πάνω από την κούνια ενός μωρού και του έκανε γκριμάτσες για να το τρομάξει.
Ήταν όμως τόσο γλυκιά, που το μωρό άρχισε να χτυπάει παλαμάκια από χαρά!
''Τελικά, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα απ' ότι πίστευα'', σκέφτηκε η Ρένια.
Τη μέρα που πήγε για φαγητό στο σπίτι της Βανέσας, ήταν έτοιμη για όλα!
''Μπορώ να γίνω πιο κακιά από τον... Κακό Λύκο!'' είπε η Ρένια κι άρχισε να φυσάει τη μύτη της, να φτύνει τον αρακά της και να μασάει με ανοιχτό το στόμα.
Για πρώτη φορά στη ζωή της, η Ρένια ήταν άτακτη!
Η μαμά και ο μπαμπάς τη μάλωσαν και την τιμώρησαν.
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, όλοι ήταν θυμωμένοι μαζί της και της έκαναν μούτρα!
''Κανένας δε μ' αγαπάει πιά! Κάτι πρέπει να κάνω!'' σκεφτόταν η Ρένια απαρηγόρητη.
Την επόμενη μέρα, η Ρένια πλησίασε τη δασκάλα της και της είπε:
''Κυρία, δε θέλω πια να παίξω τον Κακό Λύκο. Παραείναι κακός! Αν συνεχίσω έτσι, θα χάσω όλους μου τους φίλους!''
Ο Μανωλιός ο Απαιτητικός έκανε τούμπες απ' τη χαρά του. Και με το δίκιο του!
Δεν ήθελε καθόλου, μα καθόλου, να παίξει την Κοκκινοσκουφίτσα!
