Τώρα τελευταία έχω πολύ έντονη την επιθυμία να δω τους πάντες να πεθαίνουν. Έχω συχνά το όραμα της ρομεροϊκής ημέρας της κρίσης, με εμένα να στέκομαι ταυτόχρονα λογικός ανάμεσα στον παραλογισμό και παράλογος ανάμεσα στην λογική να πολεμάω την ίδια μου την φύση, ν' απαρνιέμαι το εξελικτικό άλμα της σαρκοφαγίας, να εθελοτυφλώ βάζοντας το κεφάλι μου στρουθοκαμύλου στην σαντυγί μίας τούρτας φτιαγμένη από τις σάρκες των νεκρών.
Γρήγορα, γρήγορα όμως επειδή πρέπει να φύγω για δουλειά το όραμά μου πάει fast forward στην τελευταία σεκάνς, όπου το happy ending της υποκειμενικότητάς μου έχει πάρει σάρκα και οστά, στο άγιο δισκοπότηρο της δυτικοποιημένης καταναλωτικής μας κοινωνίας. Μία σούπερ παρτούζα με όλα τα κατάλοιπα της σεξουαλικότητάς μου. Από το δημοτικό μέχρι και σήμερα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 σχόλια:
Post a Comment