Εισαγωγή στη θεωρία του Γκόθικ και του Βησιγκόθικ

Νάμαστε άλλη μια φορά κεκέρια μου, στις επάλξεις της μητεκεϊροσύνης, έτοιμοι να προάγουμε τον αναλφαβητισμό και να απαξιώσουμε τα πάντα και τους πάντες γιατί , πρώτον, έτσι μας αρέσει και , δέυτερον επειδή ο μόνος θεός που προσκυνάμε είναι η πρέζα, κατα κόσμον ζου, ζου-ζου, ζούινξ αλλά και παραμυθέϊκερς μωρέϊρο.

Το κείμενο που προηγήθηκε έχει ανεβάσε (κολπάκια μεντλεμελεντεν με τους χρόνους των λέξεων σε κομπο μαζί με κολπάκι τονισμού) πολύ ψηλά το πύχη. Τόσο ψηλά που λέμε να τον κατεβάσουμε μια στάλα και να ασχοληθούμε με το γκοθικ και το βησιγκοθικ, ως έννοιες αλλά ταυτόγχρονα και ως τρόπο ζωής. Αυτό που μώλις σας είπαμε τελικά δε θα παίξει και θα μιλήσουμε για κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον που τώρα που το σκεφτόμαστε ούτε κι αυτό θα παίξει οπότε πάμε να πούμε αυτό που λέγαμε στην αρχή. Το γκόθικ και το βησιγκόθικ είναι πάνω απ’ όλλα εργαλεία. Σαν εργαλεία το γκόθικ και το βησιγόθικ είναι ουδέτερα και εξαρτάται μόνο απο τον εργαλειοφόρο αν θα τα χρησημοποιήσει με καλό ή κακκό ή ουδέτερο τρόπο. Όποιος ανακατέυεται με το γκόθικ και το βησιγκόθικ των τρώνε οι κότες μαζί με όσους ανακατέυονται με τα πιτουρέϊρο. Κάπου εδώ το αρθράκι αρχίζει και πάιρνει τη κάτω βόλτα και θα χρειαστεί να επιστρατέυσουμε όλη τη μαεστρία μας στην επόμενη παράγραφο για παίξει φάση συννενόηση.

Τζι τι πι μέϊνεράκια μου, δεν θα επιστρατέυσουμε τίποτα, πάμε ντουγρού για αππόριψη των πάντων, λήθη και αποκτήνωση, μηδενισμός και αποχάυνωση όπως δεν έχετε ξαναείδωμενα ούτε απο τα πολιώρα μάητε κι αποσπερού, ταχιά ή κατά το δείλι και μπα μπαρούτι δημητσανίτικο και τα συναφή... Τα αποσιωπιτικά καλό θα ήταν να τα χρησημοποιούμε πιο οικονομικά.. Σκούινξ.

Με τα λίγα με τα πολλά ας περάσουμε και στο κυρίως θέμα που δεν είναι άλλο απο το γκοθικ μα συνάμα και το βησιγκόθικ. Τι εστί λοιπόν γκόθικ και βησιγκόθικ? Σπέυδω τάχυστα να σας απαντήσω κάνωντας σκρατσάκια σ' ένα σαρανταπεντάρι των μπαουχάουζ που αγόρασα στο μοναστηρέιρο μια μέρα που είχα καταβροχθίσει αυθονη ζούινξ κι αλλού πατούσα κι αλλού βρισκόμουνα. Έχουμε πει πολλές φορές εδώ στο μπλόγκ (δηλαδή σχεδόν καμία) οτι η καλύτερη ζου είναι η κεταμίνη αλλά δεν έχει τυχει (δεν είχαν τη τιμήν) να το διασταυρώσω αφού είαι ταγμένος μόνο στη ζου. Όταν έιμουνα μικρός- και εννοώ απο άποψη μικροπρέπειας- νόμιζα ότι οι μπαουχάουζ παίζουν χάουζ αλλιώς δε θα είχα αποτολμίσει να αγοράσω το έρμο το σαρανταπεντάρι. (Επίσης όταν είμουνα μικρός άφηνα κάτι γέρους να μου ψηλαφίζουν τα γεννητικά όργανα με αντάλαγμα γλυτζούρια με σπιντ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Τεσπα ντάξει μη το κάνουμε και θέμα, ζούινξ να ΄ναι και ας είν’ και σκούινξ..(.) Με τα λίγα με τα πολλά (ντρόγκια) κάναμε μπράφ σιαπέρα τα ντερνέτια κι ανοίξαμε το μεντλεμελεντεν για να καταγράψουμε τις εμπειρίες με διάφορες ζούινξ όπως είναι το εμ ντι. Για κάποιο λόγο έχει περάσει στο ευρύ κοινό οτι εδώ στο μπλογκέϊρο έχει σαπίσει το νωτιαίο μυαλό μας απο ναρκώτικά και ότι σε φάση είμαστε αυτοκαταστροφικοί... Όχι μέϊνερς! Μέχρι τώρα ήταν το πρελόυδιο του γκόθικ. Απο τώρα ξεκινά το ιντερλούδιο toy βησιγκοθικ. Δεν έχουμε ξεκινήσει να καίμε ακόμα ρίλι... Ζεσταματάκι χαλαρό κάναμε σε φάση να σας ψαρώσουμε για να ξεχωρίσει η βρώμη απο το στάχυ γκογκάκια μου.

Κλίνουμε το αρθράκι κανοντας μαιρηκα ωρθωγραφυκα λαθι. Μετα τη τελεία ακολουθεί αυτή η πρόταση που διαβάζετε και όπου να 'ναι σκάει κι άλλη μια τελεία. Διο τρυα ωρθογραφοικα λαθακοια ακωμα και σιγα-σιγα πρέπει να τη κάνουμε γιατί έχει νυχτώσει και καθώς πλησιάζουν χριστούγεννα πρέπει να βιαστούμε με το πριόνισμα του δέντρου μπας και τα καταφέρουμε φέτος. Φσσσφςφςφςςς.