κουλτουρα

Μ πρεχτ:
Η απόφαση του Ιχθυόσαυρου…από τις ιστορίες… Η γιαγιά μου έλεγε συχνά όταν η βροχή κρατούσε περισσότερο, από όσο συνήθως:
΄Σήμερα βρέχει. Άραγε θα σταματήσει κάποτε;’
Αυτό είναι σίγουρα αμφίβολο.
Τον καιρό του Κατακλυσμού δεν είχε σταματήσει να βρέχει.
Η γιαγιά μου έλεγε πάντοτε:
‘Ότι έχει γίνει κάποτε μπορεί να ξαναγίνει. Και φυσικά και ότι δεν έχει ξαναγίνει.

Ήταν εβδομήντα τεσσάρων χρονών και εκπληκτικά παράλογη.

Κάποτε μπήκαν στην κιβωτό του Νώε όλα τα είδη των ζώων αδελφωμένα.
Ήταν η στιγμή που όλα τα δημιουργήματα ης γης υπήρξανε μονιασμένα.
Είχαν έρθει πράγματι όλα.
Ο Ιχθυόσαυρος όμως δεν ήρθε.
Του είπαν να σκαρφαλώσει στο πλοίο αλλά αυτός όμως,

δεν άδειαζε καθόλου εκείνες τις ημέρες.
Ο Νώε αυτοπροσώπως του επέστησε την προσοχή και του τόνισε,

πως ο κατακλυσμός θα γινόταν οπωσδήποτε.

Ο Ιχθυόσαυρος όμως είπε πολύ ήσυχα:’Δεν το πιστεύω!’
Ήταν γενικά ασυμπάθηστος από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε.
‘Καλά καλά!
Είπαν όλα τα ζώα καθώς ο Νώε άναψε την λάμπα και είπε:
Ακόμη βρέχει παιδάκια!

Ο Ιχθυόσαυρος όμως δε λέει να φανεί.
Αυτό το ζώο ήταν το πιο παλιό ανάμεσα ατά άλλα

και λόγω της τεράστιας πείρας που διέθετε ήταν σε θέση να πει,

αν ένα φαινόμενο σαν τον κατακλυσμό ήταν δυνατόν να γίνει ή όχι.

Είναι πολύ πιθανό ότι και εγώ σε μα τέτοια περίπτωση

δεν θα ανέβαινα στην κιβωτό.
Πιστεύω ότι ο Ιχθυόσαυρος εκείνη την απρόσμενη νύχτα της εξαφάνισης του

είχε διακρίνει πίσω από την προνοητικότητα και την προσφορά του ανθρώπου

την εκμετάλλευση και το αντίτιμο που έπρεπε να πληρώσουν,

τα υπόλοιπα γεννήματα της γης για το ρουσφέτι που τους γινόταν εκείνη την στιγμή,

κάτι που δεν μπορούσαν να το δουν ποτέ,

κι ακόμα είχε διακρίνει ο σοφός Ιχθυόσαυρος,

πόσο χρήσιμα ήταν ακριβώς για αυτό τον λόγο.