ΦΤΥΑΡΙΖΩΝΤΑΣ ΦΟΥΣΤΣΙ

Μια φορά κι ένα καιρό, στο Κάιρο, ήτανε δυο μέινερς και φτυαρίζανε φουσττσί σιαπάνου τον ανήφορο μωρέιρο. Το φουσττσι χρησημοποιείται κατά κόρον στην οργανική καλιέργεια όπως για παράδειγμα τα σκατάκια τω περιστεριώνε και τω κατσικακίωνε. Αυτό συμβαινει γιατί ο καμομοιρης ο αγρότης δε βγαίνει με τα γκούιφτ να αγοράσει λίπασμα εφόσον το χώμα εχει γκανιάξει απο την ερμη τη μονοκαλιεργεια. Βαρυγκομώντας και βρομοκοπωντας λοιπόν η περηφανη αγροτιά ξεσκατίζει σπουργίτια, κοτσύφια και λογιω λογιών (Λογιολογιόν, Ζεραρ, Γάλλος μέινερ) ζωύφια για να βγάλει τα προς το ζην.

Ο κουμπάρος της Σταυρούλας είχε παειμένα στην Αθήνα και κάπου μέσα τω Μεταξουργείο τω στριμώξανε κατι μάυροι και τω γαμήσανε. Μαυροι είναι και γαμάνε, ας μη πήγαινε ο γιός της Σταυρουλας. Τι την ήθελε την Αθήνα? Ασ πήγαινε στο μαντρι να γαμήσει τα κατσίκια του, που σίγουρα καποια απο αυτά θα είναι και μαυρα. Θα μπορουσε επίσης να πήξει λίγο τυρι ή να φάει μουτζήθρα και μουρταδέλα να στανιάρει. Παρόλα αυτα δεν ψήθηκε με αποτέλεσμα τωρα η αφρικανικη κοινοτητα να τον φωναζει "μωρο μου". Σαν τελικο συμπερασμα αξιζει να σημειωθει οτι το μασταρι της κατσικας ειναι μπουκωμενα και δε κατεβαζει γαλα.

"Εχω βανωμενα μια γεννητρια 2 Κα Βε Α στη στρουγκα και σηκωνει 5 λαμπες οντα πα για αρμεγμα."

Η παραπανω προταση πρεπει να χαραχτει σε πλακα χρυσου και να σταλθει στο διαστημα μαζι με τρια γαλιά και 150 γιδια. Θα μπορούσε κανείς να φανταστείενα σενάριο όπου ο πλανήτης μας είχε κατστραφεί και περιπλανίωμαστε στο δίαστημα αναζητώντας ενα φιλόξενο πλανήτη για να βοσκίσουμε τα γίδια μας καθως και αλλα σεναρια εφικτα η ανέφικτα, υπαρκτά και ανύπαρκτα.

Καθώς πλησιάζουμε στο τελος σιγα-σιγα, αυταπόδεικτα σιγα-σιγα φτανουμε προς το τελος.Συνεπώς κάπου εδώ τελειώνουμε.Αυτό το άρθρο έχει ήδη τελειωσει και δε το ΄χει σε τιποτα να ξανατελειώσει, αλλά δε θα το κάνει γιατί δε θα τελειώσει ποτε.