Εδώ και αρκετά χρονάκια το μεντλε έχει υπάρξει θιασώτης ενός τρόπου ζωής που προωθεί την απάθεια, την αποχάυνωση και την αμετροέπεια. όλων έκεινων δηλαδή που χαρακτη΄ριζουν τα πιο ενεργά και δυναμικά στρώματα της κοινωνίας όπως είναι οι νεολαία, τα πρεζάκια, οι ντι-τζέις και οι ναρκοέμποροι, οι πουτάνες , οι σέχτες του διαόλου.
Έχωντας μεγάλη απήχηση σε άτομα που διακρίνονται απο τη επιρροή κατώτερων ενστίκτων και έντονων γεννετήσιων ορμών, το μεντλε έχει παίξει άριστα το ρολάκι της συνειδησιακής μάυρης τρύπας εξειδανικέυωντας την προσκόληση σε άνατομικά άνετες επιφάνειες του τύπου καναπές (μπανάλ), κρεβάτι και αιώρα (τρεντυ). Προπαγανδίζωντας τα ωφέλη ψυχότροπων αλλά και κατασταλτικών ουσιών έχουμε καταφέρει να διευρύνουμε το ευρος της επιρροής μας αφου σε όλουσ, λίγο ή πολυ αρέσει να τη πείνουν.
Στην βαθύτερη ουσία του, το μόρφωμα του μεντλε είναι ενα ακοινωνικό αντισώμα στην εκτεταμένη πλύση εγκεφάλου που υπόκειται ο μεταμοντέρνος άνθρωπος απο τη μεντιοκρατία και τα μονοπώλια της πληροφόρησης. Τίποτα απο όλα αυτά όμως δεν έχει σημασία..
Σε μερικές μέρες αν όλλα παν κακκά η ΧΑ θα μπεί στη βουλή. Αυτό θα ήταν ένα πραγματικό δυστήχημα αν και εφ'όσον η βουλή διεθετε μια οποιαδήποτε εγκυρότητα (που δε διαθέτει). Το να τρώμε τις σάρκες μας λες και η κάταλυση της Δημοκρατίας θα επέλθει με τη είσοδο στη βουλή της ΧΑ, σημαινει, πρώτον, πως η Δημοκρατία δεν έχει καταλυθεί (που έχει) ακόμα και δέυτερον ότι η Δημοκρατία όπως την έχουμε γνωρίσει είναι κάτι καλό (που δεν είναι).
Άρα λοιπόν, αν μη πηγαίνωντας να ψηφίσω βοηθάω τη ΧΑ να μπεί στη βουλή, τότε ουσιαστικά βοηθάω κάποιον που δε με αφορά να ενσωματωθεί σε κάτι που επίσης δε με αφορά. Με αυτό το τρόπο προκύπτει ένα φαινόμαινο αυτοαναίρεσης, καθ'όλα πιστο με όσα πρεσβέυει το μεντλε και συνεπώς με τα δεδομένα της κοσμοθεωρίας που μας διακρίνει το να πάει κάποιος να ψηφίσει καθίσταται μια συμβατη επιλογή.
Ένας ενδιαφέρον παραλληλισμός είναι και η εκλογή αρχιεπισκόπου, ένα άσχετο αξίωμα που προκύπτει απο έναν άσχετο θεσμό με μόνο σκοπό τη διαιώνιση της ασχετοσύνης.
Συνοψίζωντας, καταλήγουμε ότι ο κάθε ένας είναι ελέυθερος να κάνει ότι νομίζει. Οι φυσικοί μηχανισμοί που τείθονται σε λειτουργία ως αποτέλεσμα των ατομικών και συλλογικών μας επιλογών μπορούν να μας κατευθύνουν σε δυο μονάχα δρόμους. Την ευημερία και την επιβίωση του είδους μας ή την εξαφανισή του. Και οι δύο δρόμοι είναι καλοί.
Έχωντας μεγάλη απήχηση σε άτομα που διακρίνονται απο τη επιρροή κατώτερων ενστίκτων και έντονων γεννετήσιων ορμών, το μεντλε έχει παίξει άριστα το ρολάκι της συνειδησιακής μάυρης τρύπας εξειδανικέυωντας την προσκόληση σε άνατομικά άνετες επιφάνειες του τύπου καναπές (μπανάλ), κρεβάτι και αιώρα (τρεντυ). Προπαγανδίζωντας τα ωφέλη ψυχότροπων αλλά και κατασταλτικών ουσιών έχουμε καταφέρει να διευρύνουμε το ευρος της επιρροής μας αφου σε όλουσ, λίγο ή πολυ αρέσει να τη πείνουν.
Στην βαθύτερη ουσία του, το μόρφωμα του μεντλε είναι ενα ακοινωνικό αντισώμα στην εκτεταμένη πλύση εγκεφάλου που υπόκειται ο μεταμοντέρνος άνθρωπος απο τη μεντιοκρατία και τα μονοπώλια της πληροφόρησης. Τίποτα απο όλα αυτά όμως δεν έχει σημασία..
Σε μερικές μέρες αν όλλα παν κακκά η ΧΑ θα μπεί στη βουλή. Αυτό θα ήταν ένα πραγματικό δυστήχημα αν και εφ'όσον η βουλή διεθετε μια οποιαδήποτε εγκυρότητα (που δε διαθέτει). Το να τρώμε τις σάρκες μας λες και η κάταλυση της Δημοκρατίας θα επέλθει με τη είσοδο στη βουλή της ΧΑ, σημαινει, πρώτον, πως η Δημοκρατία δεν έχει καταλυθεί (που έχει) ακόμα και δέυτερον ότι η Δημοκρατία όπως την έχουμε γνωρίσει είναι κάτι καλό (που δεν είναι).
Άρα λοιπόν, αν μη πηγαίνωντας να ψηφίσω βοηθάω τη ΧΑ να μπεί στη βουλή, τότε ουσιαστικά βοηθάω κάποιον που δε με αφορά να ενσωματωθεί σε κάτι που επίσης δε με αφορά. Με αυτό το τρόπο προκύπτει ένα φαινόμαινο αυτοαναίρεσης, καθ'όλα πιστο με όσα πρεσβέυει το μεντλε και συνεπώς με τα δεδομένα της κοσμοθεωρίας που μας διακρίνει το να πάει κάποιος να ψηφίσει καθίσταται μια συμβατη επιλογή.
Ένας ενδιαφέρον παραλληλισμός είναι και η εκλογή αρχιεπισκόπου, ένα άσχετο αξίωμα που προκύπτει απο έναν άσχετο θεσμό με μόνο σκοπό τη διαιώνιση της ασχετοσύνης.
Συνοψίζωντας, καταλήγουμε ότι ο κάθε ένας είναι ελέυθερος να κάνει ότι νομίζει. Οι φυσικοί μηχανισμοί που τείθονται σε λειτουργία ως αποτέλεσμα των ατομικών και συλλογικών μας επιλογών μπορούν να μας κατευθύνουν σε δυο μονάχα δρόμους. Την ευημερία και την επιβίωση του είδους μας ή την εξαφανισή του. Και οι δύο δρόμοι είναι καλοί.
0 σχόλια:
Post a Comment