Σύνελθε και προσγειώσου! Ακόμα κι εγώ, ο φτωχός και μόνος νταλικιέρης,είμαι σε θέση ν' αντιληφθώ τις σημαντικές ελκτικές και απωστικές δυνάμεις σου। Η ιδιοπροσωπία σου είναι δεδομένη। Ενδέχεται να έχεις δίκιο που νομίζεις ότι είσαι το Ουράνιο Τόξο αυτού του κόσμου, αλλά οι άνθρωποι έχουν πνευματική αχρωματοψία ή εθελοτυφλούν! Ακόμη κι αν μετέτρεπες την ίριδα σε συμφωνικό ποίημα, πολλοί θα επέλεγαν να ακούσουν τις μουτζούρες ενός παχυλού τραπεζικού λογαριασμού σε ρυθμό τσιφτετελιού! Ορισμένοι θέλγονται από το φώς που εκπέμπεις, είναι σαν μια μαγευτική μα συνάμα ασαφής υπόσχεση, περιμένουν πολλά από σένα, αλλά τίποτα το συγκεκριμένο। Όχι πως με το να στέκουν δίπλα σου νιώθουν πως '' εξοστρακίζονται τα δεινά του παρόντος σ' ένα μακρινό μέλλον''। Εντούτοις, το φως σου λειτουργεί γι' αυτούς όπως, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου, λειτουργεί η τέχνη για το χρήμα: εξευγενίζει την -κατά τ' άλλα βορβορώδη- περιρρέουσα ατμόσφαιρα, της δίνει άλλοθι πιο πολύ, παρά ελπίδα στους ίδιους, κι αναβαθμίζει την αισθητικότητά τους। Μπορεί να μην προλειαίνει το έδαφος για ένα ευοίωνο μέλλον, αλλά σίγουρα ενεργοποιεί -στη συλλογική μνήμη- καταπιεσμένες θύμησες ενός πιο ρομαντικού παρελθόντος। Είσαι απ' εκείνους τους λίγους, τους ξεχωριστούς, που στο τέλος της κάθε μέρας έχουν δώσει περισσότερα απ' όσα πήραν। Και αναντίρρητα, πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι (και σ' αυτούς συγκαταλέγομαι κι εγώ) για τους οποίους πολλά απ' όσα λες είναι βαθύτερα και πολυτιμότερα κι απ' τους νόμους που διέπουν το σύμπαν, κάνουν τη θεωρία της σχετικότητας να φαίνεται άσχετη। Αυτοί, ακόμη κι αν έχαναν την ακοή τους, οι πόροι του κορμιού τους θα μετατρέπονταν σε ακουστικούς ούτως ώστε τα λόγια σου να στάσουν στον εγκέφαλό τους। Η παρουσία ανθρώπων σαν εσένα στη ζωή τους αποτελεί ένα επωφελές χαστούκι που τους απογειώνει στην πραγματικότητα του ονείρου τους।
Δυστυχώς, όμως, οι περισσότεροι φορούν προστατευτικά -κι εντέλει παραμορφωτικά-γυαλιά, παρουσιάζουν μια δυσανεξία προς το φως σου, κι αντιδρούν βίαια। Ποιός είσαι εσύ που έρχεσαι να τοποθετήσεις μια φωτεινή βόμβα στο ναό των σκοτεινών ονείρων τους; Τι άλλο μπορούν να είναι οι άνθρωποι εκτός από οργισμένα άρματα με δαίμονες για διφρηλάτες; Το σκοτάδι παρέχει ασφάλεια, κρύβεσαι εύκολα, το συνηθίζεις। Πάνω απ' όλα το σκοτάδι είναι ''δημοκρατικό'', μέσα του είναι όλοι ίδιοι। Τυφλοπόντικες κλεισμένεοι σε δαίδαλο। Στο φως, οι ένοχοι είναι εκτεθειμένοι, οι ατέλειες φανερές। Κάποιοι εμπιστεύονται περισσότερο ένα αεροπλάνο που βομβαρδίζει τα σύννεφα με αλάτι από έναν ινδιάνο βροχοποιό। Άλλοι, πάλι, αδιαφορούν πλήρως ως προς το αν βρέξει, αν ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό, ή αν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κάνει τους παγετώνες να λειώσουν και να πλημυρίσουν τις ηπείρους। Οι Επιβήτορες θέλουν να περνούν καλά μέσα στο δαίδαλο, φοβούνται να εξερευνήσουν το τι υπάρχει ''εκεί έξω''। Όποιος δείχνει να έχει τέτοιου είδους ανησυχίες, καλά θα κάνει να έχει και κάποιες απαντήσεις, κατανοητές και χρήσιμες। Απεχθάνονται τους πεφωτισμένους γιόγκι που προσφέρουν μόνον επιπλέον υλικό για αναδίφηση। Πολλές φορές, μεινεράκι μου, κάνεις αυτό για το οποίο μέμφεσαι τους άλλους: δαιμονοποιείς όσους σε δαιμονοποιούν। Για την ακρίβεια, αγαπάς όσους σε συμπαθούν, θεοποιείς όσους σε θαυμάζουν κι όσους εσύ θαυμάζεις, και δαιμονοποιείς τους υπόλοιπους। Θα έπρεπε να σου αρκεί το ν' αγαπάς και να σ' αγαπούν। Αυτούς που σε θεοποιούν να τους φοβάσαι। Κι εκείνους οι οποίοι σε δαιμονοποιούν, να τους λυπάσαι και να μην ασχολείσαι περαιτέρω μαζί τους। Φθείρεσαι μάταια। Τα παίρνεις όλα πολύ σοβαρά। Λες: ''Αν η ζωή είναι απλώς ένα παιχνίδι, παίξτε μόνοι σας! '', δίχως να καταλαβαίνεις οτι όλοι είμαστε τα παιχνίδια του Αγνώστου। Μπορεί οι άλλοι να μην κάθονται να το σκεφτούν τόσο εμβριθώς όσο εσύ, το έχουν νιώσει όμως, κι αποφάσισαν να το διασκεδάσουν για όσο κρατήσει...''
0 σχόλια:
Post a Comment