Μπάμπης

Ο Μπάμπης είχε ξυπνήσει απο τα χαράματα. Αφού φόρεσε τα ήδη λερωμένα ρούχα της δουλειάς, έβαλε τον Αλβανό στη καρότσα του αγροτικού και τον πήγε στο μαντρί για να ξεπαχνίσει τα ζωντανά και τα πάει για βοσκή. Έπειτα ο Μπάμπης το 'βαλε για το καφενείο του χωριού στο οποίο έφτασε ακριβώς τη στιγμή που άνοιγε, γύρω στις εφτα - εφτάμιση το πρωί δηλαδή, ώς συνήθως. Ο καφετζής δε χρειάστηκε να τον ρωτήσει τι θέλει, του πήγε αμέσως μια παγωμένη ΑΜΣΤΕΛ, το μεγάλο μπουκάλι. Ο Μπάμπης έστριβε ένα μπάφο με τα γεματα ξεραμένη κοπριά χέρια του.

-Μπάμπη δεν είπαμε να μη τα κάνεις αυτα? Θα βρούμε κανα μπελα...

Είπε ο αφελής σερβιτόρος

-Ότι πει ο Μπάμπης είναι πέναλτυ

Αποκρίθηκε ο Μπάμπης

-Καλά Μπάμπη τα δικά σου μαν

Λίγο πιο πέρα καθώταν ο κουρέας του χωριού, ο οποίος είχε τελειώσει και σχολή κομμωτικής και γενικά τον θεωρούσαν μορφωμένο άνθρωπο και μερικές φορές τον φώναζαν "προφέσσορα".

-Κουρέα...

Του μίλησε ο Μπάμπης λες και μίλαγε στο σκύλο του

-Καλημέρα Μπάμπη

- Δεν έρχεσαι το βράδυ να μου κουρέψεις τα πρόβατα

- Ρε Μπάμπη...400 ευρώ κανουν τα ψαλίδια, για ανθρώπους είναι δεν είναι για ζώα

-Ε να σε χέσω και 'σενα και τα πτυχία σου


- Μπάμπη σε παρακαλώ να μιλάς πιο όμορφα, εντάξει?

Αυτό ήταν, δε χρειαζόταν να πεί κάτι περισσότερο. Ο μπάμπης σηκώθηκε, έσπασε το μπουκάλι της μπύρας στο πλακόστρωτο του καφενείου, πλησίασε το κουρέα και του 'σκισε το λαρρύγκι πέρα ως πέρα καθώς του φύσαγε πυκνά ντουμάνια στα μούτρα. Το αίμα απο το λαιμό του άμοιρου κουρέα συνέχισε να πετάγεται σαν γκέιζερ καθώς ο ίδιος σπαρταρούσε σα ψάρι. Ο Μπάμπης πλήρωσε τη μπύρα του και έφυγε. Το ίδιο βράδυ πήγε να παίξει ποκα μέσα σε μια στάνη. Την άλλη μέρα πήγε και εξωμολογηθηκε και μετά πήγε στη κηδεία του κουρέα. Δε του ξαναμίλησε κανενας. Ο Μπάμπης ήταν πια ο γαμιάς όλου του χωριού.